Etienne van Sloun

Er bestaan geen feiten, alleen interpretaties
(Friedrich Nietzsche)

Etienne C. L. van Sloun kan zich nauwelijks een periode uit zijn leven herinneren zonder camera.
Als kleine jongen gebruikte hij al stiekem de camera van zijn vader en fotografeerde alles wat los en vastzat. Een Kodak Brownie nr. 2; met rolfilm, acht foto’s, natuurlijk zwart/wit.
Later, koopt hij – moeizaam gespaard - zijn eerste spiegelreflex camera, een Agfa Flexilette. Terwijl zijn leeftijdsgenootjes druk zijn met andere dingen, besteedde hij zijn tijd aan het lezen en bestuderen van fotoboeken en tijdschriften.
Op de hobbyclub van de lagere school leerde hij al snel de kunst van het ontwikkelen en afdrukken in de donkere kamer. Op de middelbare school richtte hij een fotoclub op en was tevens verantwoordelijk voor de fotografie in de schoolkrant.
In die tijd fotografeerde hij alles waaruit hij iets kon leren: architectuur, landschap, portretten en wint zelfs al diverse fotoprijzen.
De bekende Duits-Nederlandse fotograaf Werner Mantz, die ook in Maastricht woonde, herkende het talent van Etienne en adviseerde hem om in München aan de Bayerische Staatslehranstalt für Photographie te gaan studeren. Etienne kon op voorspraak van Werner Mantz, die zelf hier ook gestudeerd had, al op 17 jarige leeftijd meteen terecht op deze elite academie. Veel gerenommeerde docenten zoals Tobias M. Bartel, Norbert Przybilla en Hanna Seewald waren zijn leraren.
Tijdens zijn studie was hij ook assistent bij de beroemde Duits-Amerikaanse fotograaf Will McBride, die voor tijdschriften zoals Twen, Quick, Stern, Life en Playboy fotografeerde. Etienne van Sloun was niet alleen verantwoordelijk voor het licht en de modellen, maar ook voor de retouche, het weghalen van oneffenheden tot schaamhaar en toe. In die tijd was schaamhaar op naaktfoto’s nog not done. Op straat zoekend naar geschikte modellen, je had toen nog geen modellenbureaus, Polaroid portretje, tonen aan de meester, die besliste dan of ze geschikt waren of niet.
Terug in Nederland en na zijn dienstplicht bij de NAVO studeerde hij nog enkele jaren grafische vormgeving aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam.
Begin jaren 70 vestigde hij zich als zelfstandig reclamefotograaf in Maastricht. Na enkele jaren ging hij samen met collega fotografen en exploiteerde jarenlang een gerenommeerde fotostudio in Maastricht. De studio was o.a. actief voor grote opdrachtgevers in binnen- en buitenland. In 2001 verliet hij deze studio om zich weer als zelfstandig fotograaf meer bezig te kunnen houden met vrij werk: fotografie pur-sang.

Hij beoefent nu voornamelijk nog autonome fotografie en is steeds op zoek naar een eigen beeldtaal. Zijn werkwijze wordt gekenmerkt door een grote mate van vaktechnische kennis gecombineerd met bevlogenheid. Etienne van Sloun zoekt voortdurend de grenzen op van technische mogelijkheden en vormen van representatie.