Peter Charpentier

Peter Charpentier 2 november 1924 - 19 oktober 2012

Zijn volledige naam was Pieter Johannes Charpentier, maar de meesten noemden hem Peter. Hij was een zoon uit een Rotterdams gezin en heeft praktisch zij hele leven in die stad gewoond. Zijn vader was een niet onverdienstelijk amateurfotograaf, die zelf veel in de donkere kamer te vinden was. Peter zelf besloot fotograaf te worden toen hij terug kwam uit de ‘Arbeitseinsatz’ in het zuiden van Duitsland en daar zijn tweede grote passie ontwikkelde: het beklimmen van hoge bergen oftewel het alpinisme.
Peter hield van lezen, van dingen onderzoeken, zelf uitproberen en de tijd vlak na de tweede wereldoorlog leende zich uitstekend daartoe. Hij besloot fotograaf te worden, ging naar de pas opgerichte Fotovakschool en begon uiteindelijk met een tweetal compagnon het bedrijf Grafico in Rotterdam. Het bedrijf was deels fotovaklaboratorium, maar Peter hield zich met name bezig met de opnamen. Hij was de fotograaf, die er wel richting bedrijven als particulier op uit ging om foto’s te maken. De afwerking gebeurde dan in het bedrijf. Hij was niet blij met wat er te lezen was op het gebied van de fotografie en smalfilm. Dick Boer, die het bedrijf Focus bezat was de meest gelezen auteur maar de uitgaven hadden niet de diepgang en kwaliteit die hij vond dat nodig was. Hij deed een voorstel aan uitgeverij Het Spectrum over een fotoboek en die wilden dat wel gaan uitgeven. Deze uitgeverij was gespecialiseerd in pocketboekjes in grotere oplagen, maar met een bijzonder lage prijs. Hij deed dat naast zijn werk als fotograaf.
Zijn boekjes en kennis van fotografie heeft hij kunnen overbrengen op heel veel fotografen, ook al omdat hij vanaf zijn vijftigste fulltime docent werd aan de MTS voor Fotografie en Fototechniek, later de KABK, de school waar de meeste fotografen uit die tijd hun basiskennis en -kunde leerden. Het boek Fototechniek werd het leerboek voor iedereen die verder wilde komen, een must voor iedere fotograaf. Daarnaast heeft hij noten aantal boeken gemaakt, zoals de Foto-omnibus en was hij lid van de redactieraad van de laatste Foto- en Filmenyclopedie, die in 1981 uitkwam. Vanaf het begin (1983) was hij betrokken bij het vakblad voor fotografen Professionele Fotografie (Pf)

Peter Charpentier was een bijzondere man, die veel om mensen gaf. Zonder daar prat op te gaan bezat hij een enorme hoeveelheid kennis over veel onderwerpen en was hij nooit te beroerd om iets uit te leggen. En als hij wat uitlegde leek het zo gemakkelijk. Hij was in staat moeilijke processen of technologieën op een manier te verklaren, dat je dacht: “O, zit dat zo!” Dit in tegenstelling tot sommige collega’s die daar juist heel wat moeilijker over deden. Door zijn enorme interesse in heel veel gebieden van chemie en techniek, zag hij zowel dwarsverbanden en vaak ook de relativiteit van bepaalde beweringen of uitvindingen.
Hij was ook nee begenadigd spreker en derhalve veel gevraagd voor het openen van fototentoonstellingen. Opvallend was dat hij altijd sprak en schreef in de wij-stijl. Het ging over ons, de fotografen. Met een glimlach of een kwinkslag, relativerend. Als een echte schrijver kon hij maar moeilijk afscheid nemen van zijn artikelen. Hij noemde ze dan ‘ in klad en nog niet volledig’ en dat betekende dan dat hij nog nadacht of dit wel helemaal af was.
Naarmate hij ouder werd, werd alles wat minder. Het ergste vond hij dat zijn ogen zo achteruit gingen. Weinig kunnen zien is voor een fotograaf, een ziener als Charpentier een straf. Het gaf hem minder plezier in het leven, in alles wat hij deed. Terwijl juist dat zijn leven lang het belangrijkste was geweest. Plezier hebben in de dingen die je doet. Of het nu schilderen was of koken of lezen. En natuurlijk verzon hij ook verhalen, voor zijn eigen kinderen en voor de mijne. Tijdens het 25-jarig jubileum van Pf hebben wij op stijlvolle wijze afscheid van hem genomen als redacteur van Pf. Met een tentoonstelling in het Rotterdamse Fotomuseum van afgestudeerde en toen bekende fotografen: zijn “jongens en meisjes”. Fotografen die hun succes toch ook wel een beetje aan hem te danken hadden.
Peter Charpentier was getrouwd en had twee zoons, die geen van beiden fotograaf zijn geworden
Het grootste deel van zijn leven woonde hij in een huis aan de Rotte.

Leon Charpentier meldt: Gracias musae oculo vitrino Na een rijk en avontuurlijk leven is overleden Pieter Johannes Charpentier Peter Ridder in de Orde van Oranje-Nassau * Rotterdam, † Rotterdam, 2 november 1924 19 oktober 2012