Dutch J den Hollander

Dutch J den Hollander

http://www.dutchjdenhollander.nl
dutchjdenhollander.blogspot.com

Ik ben in 1943 geboren in Middelburg, waarna de Den Hollanders na de oorlog naar Breda verhuisden.
Na de HBS en een korte technische opleiding had ik geen idee wat de volgende stap moest zijn. Ik had vooral interesse in race- en sportwagens en was daarom in 1961 al naar de F1 in Zandvoort gelift, waar ik met de Agfa 6x9 klapcamera van mijn vader wat reportage-achtige opnamen had gemaakt. Die had ik verkocht aan dagblad De Stem in Breda omdat ze er wel wat in zagen en het een leuk verhaal vonden voor de Bredanaars, maar ze werden helaas niet geplaatst.

Fotografie zat wel in de familie want mijn opa Jakob, banketbakker in Middelburg, had rond 1910 al veel op glasplaten gefotografeerd, terwijl het ook in de genen zat (zit) van mijn moeder en broer Paul.
Maar ik moest eerst in 1962 in dienst bij de marine. Dat zag ik niet zo zitten en daarom tekende ik voor 4 jaar als KVV'er (Kort Verband Vrijwilliger) bij de luchtmacht in Duitsland. Daar was ik als sergeant baas over een bunker en hangar met 7 afweerraketten en 4 soldaten. Ik verdiende goed en had alle tijd om mijn leven verder op poten te zetten. Intussen was er thuis in Breda op zolder een doka gebouwd voor ma en Paul en ik besloot een Petri 7S te kopen om mijn leven vast te gaan leggen.

Na die 4 jaar besloot ik om fotograaf te worden. Van het geld dat ik nog meekreeg kocht ik fotoapparatuur, waaronder een oude Kodak Master View technische kamera met 3 objectieven (ik kreeg de Opemus 13x18 vergroter er bij cadeau!) en een Topcon RE2 spiegelreflex, de eerste met lichtmeting door de lens. Ik had al snel veel contacten met fotografen en filmers van academie St.Joost, had kunstenaars en musici als klant, deed wat voor dagblad De Stem en maakte bruidsreportages.

In 1968 kwam ik Jaap Wolterbeek tegen, student aan St.Joost, waarna ik als still-fotograaf en producent meewerkte aan zijn subsidiefilm “Rijksweg 58” met Leen Jongewaard.
Toen we daarna in 1969 reageerden op een krantenbericht over de bouw van een kerncentrale in Borssele, slaagden we er in om de filmopdracht over die bouw voor de neus van Cinecentrum weg te kapen.
We verhuisden naar Middelburg en begonnen FUTURE FILMS.
De Topcon had ik intussen verruild voor een Nikon F en een Nikkormat en voor 6x6 had ik na een Yashica Mat, een oude Rollei en een Mamiya C330, een Bronica met 4 objectieven aangeschaft.

Ik fotografeerde intussen in Middelburg veel try-outs van musici en artiesten uit de Randstad, kreeg opdracht van de gemeente voor het fotoproject “Waard om te behouden” i.v.m. het Monumentenjaar, met een boek en een expo in de Vleeshal, en we maakten nog een aantal films in Zeeland.
Inmiddels reisde ik veel op en neer want ik was in 1973 naar Amsterdam verhuisd. Daar werd ik lid van de NBF (Nederlandse Beroepsvereniging van Filmers) en kwam ik in contact met Nico van der Stam, waar ik 2 jaar voor werkte als fotojournalist.
Ik kocht er een Nikon F2AS Photomic bij met lichtgevende diodes voor sluitertijd en diafragma weergave voor ondermeer theaterfotografie en dat was met de 24mm F2,8 jarenlang mijn onverslijtbare partner.
In 1974 won ik de 1ste prijs bij de Zilveren Camera in de categorie “Portretten in het Nieuws” en ik spoorde Nico aan om beide met World Press Photo mee te doen.
Ik voelde me fotojournalist in hart en nieren.
Op het Staringplein woonde ik dicht bij het Vondelpark en daar was ik, als ik vrij was, hele dagen te vinden. Het was het bruisende centrum van A’dam met optredens op het podium van artiesten en musici uit de hele wereld.

Helaas was het toch moeilijk om als freelancer het hoofd boven water te houden en toen een audiovisueel bedrijf me in 1978 aanbood als fotograaf bij hen in dienst te komen heb ik dat gedaan. Ik kwam in aanraking met video en was cameraman, editor en regisseur maar b.v. ook 35mm filmprojector-operator in zalen door heel Nederland en maker-programmeur van band-diaseries.

Al die jaren had ik ook nog eigen opdrachten en in 1991 begon ik weer voor mezelf met MOVING IMAGE, videoproducties en fotografie.
Ik fotografeerde en filmde voor diverse woningcorporaties en heb zo b.v. het hele woningbestand van De Key vastgelegd. Daarbij maakte ik in 1999 al gebruik van een Sony F505 digitale camera om als reminder de huizen, plus op een post-it tussen mijn vingers, het complex-nummer mee te fotograferen.
Intussen was ik in contact gekomen met Dick van den Oever, die net zijn bedrijfje CAPS was begonnen.
Ik had net een Sony VX-1000 gekocht, de eerste digitale videocamera met 3 1/3-inch CCD's die opnam op MiniDV tape. We maakten samen videoproducties in de medische sector, zoals b.v. de fabricage van handgemaakte pacemakers, en verder veel voor Bouwfonds en ABN-AMRO, Philips, het Boekenbal en muziek- en theaterregistraties.
Tussendoor fotografeerde ik o.a. jaarverslagen, exposeerde ik hier en daar, maakte een aantal boeken, startte enige nooit afgemaakte projecten en kocht in 2010 mijn eerste Lumix systeemcamera, de GH2, waarmee je, behalve fotograferen, vooral ook heel goed video's kon opnemen. Een goed voorbeeld hiervan is “NY Subway Hip Shoot” uit 2011: Ik loop als een oudere man met een fotocamera op m'n buik door de ondergrondse van New York terwijl niemand in de gaten heeft dat die camera constant opneemt. Ik film mensen van een meter afstand zonder dat ze het beseffen. Mijn enige handeling bestond uit het handmatig in- en uitzomen van de super-groothoekzoom. https://vimeo.com/192481615

Vanaf 2010 kreeg ik steeds meer plezier in straatfotografie, “vanaf de heup” vastgelegd met kleine, onopvallende, stille camera’s zoals de Sony NEX-5, Sony RX100 serie en de Ricoh GR.
Vooral door die laatste categorie camera's is mijn camerakast helemaal vol, want ze werden steeds beter geschikt voor mijn manier van fotograferen en ik ben een groot voorstander van het juiste gereedschap.
Behalve mijn lidmaatschap van de NVF, de GKf en DuPho, heb ik me nu dus ook aangesloten bij de stichting 1000FOTO’S.